Kürtçe mani, halk edebiyatının önemli bir türüdür ve genellikle dört dizeden oluşur, her dizede 7 hece bulunur. Maniler, anonim olup halkın duygularını, düşüncelerini ve günlük yaşamını kısa ve özlü bir şekilde yansıtır. Kafiye düzeni genellikle 'a-a-b-a' şeklindedir ve bu yapı, şiire bir ritim ve melodi kazandırır. Maniler, aşk, toplumsal olaylar, doğa, mizah gibi çeşitli konularda yazılabilir ve halk arasında şarkı olarak da söylenir. Bu şiirler, özellikle düğünler, bayramlar ve toplumsal etkinliklerde kullanılırken, bazen toplumsal eleştirinin bir aracı olarak da yer alır. Kürt halkının kültürel mirasında önemli bir yer tutan maniler, halkın dilini ve kimliğini güçlendiren, kolektif hafızayı yansıtan değerli bir edebi formdur.
| Kurdi | Türkçe |
|---|---|
|
Berxvano berxan bine Tu ciyề xweş biçêrine Dayka te qurbana te To bide ser nanê te Virde diçim Leter e Ji wir de têm Leter e Ci gundeki bêter e Kûsi xistine defter e Hiva gunde me hiva sawa Hiv xeyidi ye naçe ava Dê bavề min çi xort ditin Hildan ji xwe re kirne zava Dûvmeqesk cinara me We her gav bể mala me Em çi bikin çi nekin Je re heline çêkin We bikeve baxçe me We bixwe çereze me Û nahêle para me |
Ey çoban kuzularını getir Güzel yerden otlat onları hnan sana kurban olsun Ekmeğine kaymak sürsün Burdan gitsem Leter'dir Ordan gelsem Leter'dir Bir köy ki beterden beterdir Tosbagayı koydukları defterdir Ay, köyümüzde hayal gibi Küskünmüş gibi gitmiyor suya Anam-babam nice bir genç bulmuşlar Ki alp damat yapmışlar kendilerine Kırlangıç komşumuzdur Gelir hep evimize Ne yapalım yapalım Ona yuva yapalım O dadansın bahçeye Dadansın çerezlere Bir sey kalmasın bize |