19. yüzyılın ilk önemli isyanı, 1806 yılında Baban Beyliği'nde Abdurrahman Paşa'nın liderliğinde patlak verdi. 16. yüzyılda Kanuni Sultan Süleyman'ın Güney Kürdistan'ı (bugünkü Irak Kürdistanı) Osmanlı topraklarına katmasının ardından kurulan bu beylik, 17. yüzyıl boyunca önemli bir gelişim gösterdi ve 18. yüzyılın ikinci yarısından itibaren bölgede önemli politik roller üstlendi. Savaşçı ve hırslı bir aşiret olan Babanlar, Osmanlı ve Pers imparatorluklarına rağmen topraklarını genişletti. Savaşçı oldukları kadar yapıcı da olan Babanlar, çok sayıda medrese ve sanat eseri inşa ettiler; ayrıca Süleymaniye şehrini (bugünkü Irak Kürdistanı'nın başkenti) kurarak burayı başkent olarak kullandılar ve bu şehirle ünlerini sürdürdüler.
Osmanlı otoriteleri, Süleymaniye'nin kurucusu İbrahim Paşa'nın ölümünden sonra Baban aşiretine karşı rekabet edebilecek bir aşiretten Halid Paşa'yı emir olarak atadı. Bu duruma gücenen ve haksızlığa uğradığını düşünen İbrahim Paşa'nın yeğeni Abdurrahman Paşa, Türk sancak valisini bıçaklayarak Halid Paşa'nın güçlerine meydan okudu. Üç yıl boyunca, Baban aşiretine düşman Kürt aşiretlerinin de katıldığı Osmanlı kuvvetlerine karşı savaştı. Sonunda yenilgiye uğradı ve 1808 yılının sonlarında İran'a sığındı. Bu süre zarfında Osmanlı birlikleri, saldırgan Rus tacizlerini hedef alma bahanesiyle Kürdistan'ın kuzeyindeki varlıklarını güçlendirmeye başladılar. Haraç, yağma ve askeri işgaller, 1815'ten itibaren Erzurum ve Van illerinde birçok ayaklanmaya sebep oldu. İran Kürtleri ve Ermeniler de, çoğunlukla halkın öz savunma tepkileri olan bu isyanlara katıldılar. 1828-1829 yıllarında Kürdistan'ın aynı bölgelerinde patlak veren ve bölge halkına büyük keder getiren Türk-Rus savaşında bu isyanlar yeniden alevlendi.
İsyan, üç yıl süren çatışmaların ardından Osmanlı İmparatorluğu'nun üstünlüğüyle sona erdi. Abdurrahman Paşa, Osmanlı baskıları sonucunda 1808'de İran'a sığındı. Bu isyanın sonrasında Osmanlı Devleti, bölgedeki kontrolünü yeniden sağlamlaştırmaya çalıştı, ancak bölgedeki Kürt aşiretlerinin Osmanlı yönetimine karşı duyduğu hoşnutsuzluk ve direnç devam etti